Gün Dogumu

Tozlu rafların üzerindeki, kapağı eskimiş kitabın yere düşmüş parşomen rengi sayfası gözlerine ilişti. Geçmişteki hatıralarını canlandıran birkaç sözcüğün karalanmış olduğu yaprağın üzerine öylesine yoğunlaşmıştı ki, gözlerini bir an olsun kırpmıyor, oturmakta olduğu düşmek üzre olan zayıf sandalyenin gıcırtısından bile rahatsız olmuyordu. Augsburg'ün dar sokakları, tarihi binalarının arasında yürüdüğü soluk ve silinmeye yüz tutmuş hatıralarını anımsatıyordu o kitap ona... Ne zaman eline alsa, defalarca kez okuduğu bu kitabın sayfalarını teker teker kokluyor, nostaljik bir pencereyle oraya tekrardan dönüyordu. Hafifçe sırıttı. Gözlerini devirdi ve sandalyesinden doğrularak yavaşça ayağı kalktı. Odanın ucundaki devasa pencereye doğru yavaş adımlarla yürümeye başladı. Kirli pencerelerden zorla seçebildiği sokağa baktı. Her şey değişecekti. Bilinçsizce yürümekte olan insanların yapacağı şeylerin farkına varması en çok arzuladığı şey olabilirdi; ama olmayacaktı, olamazdı. Onlar sadece Muggle'dı. Büyücü dünyasıyla ilgili hiçbir şeyden anlamazlardı.

___


"Beni anlıyorsun değil mi? Beni lütfen anladığını söyle Vilhelm." Quansis'in sesindeki telaş, ne kadar büyük bir şeye kalkışacaklarının habercisi niteliğindeydi adeta. Vücudunda tek bir titreme dahi yoktu; kendinden emin ve kararlıydı ama görevin zorluğunun sesine yansımasını engelleyememişti. "Anladım. Bu gece gerçekleşecek. Merak etmeyin."

Hitler'in, Almanya üzerindeki gayelerine karşı olanlar çoktu. Bir Muggle'ın büyücü dünyasını dahi bu denli etki altına almış olması, savaşın boyutunu gözler önüne seriyordu. Yakılan soysuzların hümanizm başlığı altında savunulması ve yıllarca ülkeyi sömürgesi yetmiyormuş gibi; şimdi bir de Almanya Sihir Bakanı ortaya çıkmıştı. Muggle dünyasına böylesine anlamsız bir şekilde müdahale etmek isteyen bu adamın bir an önce durdurulması gerekiyordu; fakat bunu yapabilecek herhangi bir lider görüldüğü kadarıyla, savaşın etkisinden ötürü yoktu. Ya da kimsenin cesareti buna el vermiyordu. Neticesinde Sihir Bakanı'nın gereksiz nefes alış verişini sonlandırmak kolay değildi. 'Bu gece, her şey son erecek bakan!'

Quansis, Vilhelm'in doğrudan Hitler yanlısı olup olmadığıyla ilgili şüpheleri olmasına rağmen, en azından Sihir Bakanlığı'nın peşinde olmak isteyeceğini düşünüyordu. Amaçları doğrultusunda yol alması için, kullanacağı bir araç olmak zorundaydı ve bunun için ondan daha uygun birini de düşünemiyordu. Elinden geleni yapacağına adı kadar emin olsa bile, bu onu rahatlatmaya yetebilecek kadar güçlü bir sebep değildi. Başarısızlık, sadece ölmesiyle sonuçlanmayacak; aynı zamanda büyücü dünyası basınında geniş bir yer alacağı gibi, Muggle dünyasına müdahale etmek isteyen Sihir Bakanı, Hitler'i bir şekilde durdurabilecek noktaya varacaktı...

___

22 Ekim 1945
Pazartesi - 14:49

Sol elinde asa, sağ elinde kanlı bir hançer, nefes nefese kalmış bir vaziyette, etrafına bile bakınmadan koşmaya devam ediyordu. Arkasına bakmıyor, her içine çektiği havanın akciğerine toplu iğne misali batmasının acısını kafasından atmaya çalışıyordu. Ne kadar uzun süre koştuğunu bilmiyordu. Sonunda ciğerlerindeki acının bir sonraki aşamasına vardığını anlaması uzun sürmedi. Yetersiz oksijen yüzünden gözleri kararmaya başlamış, bacakları hissizleşmişti. Tekrar cisimlenebilmek için zihninde yeterince odaklanabilme gücü kalmamıştı: Sadece karanlık odalar. Kapılar kapanıyor, hangi yola sapsa duvarlar onu daha da fazla sıkıştırıyordu. Bir adım daha attı -

Gözlerini yavaşça araladı. Bir kabustan uyandığını düşündü ilk etapta; fakat iliklerine kadar hissettiği yorgunluk ve tükenmişlik, bunların sadece bir kabustan ibaret olmadığını anlamasını sağlayan ilk bulgulardı. Etrafına bakınırken, bu tanıdık odanın nereye ait olduğunu anlaması uzun sürmedi. Artık Almanya'da değildi. İngiltere'nin Çatlak Kazan isimli, oldukça işlek bir mekanının, pis bir odasındaydı. Kendisini kurtaran kişinin neden sessiz, sakin bir yer seçmediğini tahmin eder gibiydi. Peşinde olanlardan sıyrılabilmesinin belki de en kolay yolu kalabalık bir mekan olabilirdi. 'Akıllıca bir hareket. Kim bunu düşünmüş olabilir ki?' Odaya ağır adımlarla giren bayan sorusunu anında cevapladı.

"Ah! Cor... Bu akıllıca hareketin sahibinin kim olduğunu düşünmem bile aptalcaydı. Başka kim olabilir!" Kızıl İnfaz Birliği'nin en esaslı üyelerinden birinin yardımına koşmasına aslında çok da şaşırmadı.

'Başardım. Almanya Sihir Bakanı'nı öldürdüm!'

___


Yazdığı günlüğü yazısını bir kez daha okudu:

Eskiden sanki daha yaşlıydım. Şimdi gençleşiyor gibiyim. Vücüdumun her bir parçası zafer çığlıklarının titremesiyle şenleniyor. Bunu tam bir zafer olarak göremem; çünkü, daha sadece basamağın birincisini çıkabildim. Doğduğumdan bu yana sadece büyücüler arasında varlığımı sürdürdüğüm için kendimden utanıyorum. Bu dünya sadece büyücülerin olamayacak kadar büyük ve hepimize yetecek düzeyde. Safkan, Melez, Muggle.... Hiç birisiyle özel olarak ilgilenmiyorum. Bence her birey eşit düzeydedir. Ama...

Kaldıramadığım bir şey var. Devletler vardır, onları yöneten sözde büyük liderler... Bazıları dünyadaki barışı hiçbir yerden gelmeyen atalarının soysuzluklarıyla elde etmeye çalışır. Dünyaya hükmetmek isterler. Ah, dostlar işte bunu kaldıramıyorum. Dünya, yönetime ihtiyaç duymayacak kadar barışçıldır. Hiçbir soysuzun, gerçek bir ırk üzerinde zulüm göstermeye hakkı olamaz. Dün Almanya'ydı. Bugün, ben, yarın bir başkası... Bu kuduz olmuş köpekleri uyutmak bizim görevimizdir. Bu uğurda elimden geldiğince basamakları tırmanacağım, gücüm el verdiğince... Ya da can vereceğim. Nereden geldiği belli olmayan bu şeytanların zulümlerine son vermek zorundayız. Barışçıl olmayı bilmeyen, oturduğu yerde rahat edemeyen bireylerin anlamsız hayatlarının ışığını söndürme görevi bizimdir.

Kimileri buna kötülük der, kimileri buna vahşet... Kimileriyse faşizm der. Unutmayın, iyilik ve kötülük göreceliği olduğu gibi, faşizm tamamen yanlış anlaşılmış bir kavramdır. Biz zulüme karşı en ön safhada yer alacak kişileriz. Düzeni bozan iblisler ateşten geldiler, ateşle uğurlanacaklar!